Rozdział II

Londyn, 15 lipca 1998 godzina 23.30
Chłopak, wracający z imprezy z okazji zakończenia szkoły stanął przed drzwiami frontowymi i opierając głowę o ścianę szukał w kieszeni kluczy. Wyciągnął je opornie i starając się zachować ciszę, po kilku nieudanych próbach w końcu udało mu się wsadzić je do zamka, przekręcił powoli dwa razy po czym otworzył spokojnie drzwi. Zrobił kilka chwiejnych kroków i znalazł się w środku, równie delikatnie jak uprzednio zamknął drzwi i już chciał i przemknąć niezauważony na górę, gdzie znajdował się jego pokój, ale do jego uszu doszły pewne odgłosy, a mianowicie szloch. Nie wiedział co miał zrobić, czy udać się do salonu skąd dochodziły dźwięki i móc  zdradzić swój stan upojenia alkoholowego, czy też zapomnieć o sprawie i poczuć ciepło swojego łóżka. Wybrał pierwszą opcje. Wciąż zachowując jak największą ostrożność, przybliżył się do dużego pokoju i wystawił głowę w celu zwiadowczym. Ujrzał swoją rodzicielkę, zwiniętą w kłębek na sofie i wypłakującą się prosto w poduszkę. Zlekceważył to, że jest pijany i szybko podbiegł do matki. ‘Mamo, mamo, co się stało’ potrząsał kobietą, której przez całe swoje 19 lat życia nie widział płaczącej. ‘Twój ojciec, on nie żyje’ usłyszał tylko tyle, a następnie jeszcze mocniejszą salwę płaczu. W tamtym momencie, chłopak poczuł uderzenie w twarz, coś w nim pękło, stracił swój ideał, swojego ojca, osobę, która była dla niego tak ważna, mimo że nie zawsze był przy nim, to Louis kochał go całym sercem i czekał z zapartym tchem na dzień powrotu ojca z wyjazdów, w celach zagranicznych inwestycji. A wtedy? Nie wiedział jak się nazywa, nie wiedział jak wypowiada się słowo ‘mama’, czuł jakby coś w nim umarło. Próbował dowiedzieć się czegoś więcej, lecz matka nie pisnęła już żadnym słowem. Dopiero po kilku tygodniach, kiedy udało się jej otrząsnąć i wstać z łóżka opowiedziała synowi to co wiedziała o sprawie śmierci swojego męża. Syn dowiedział się rzeczy, o których nigdy wcześniej nie słyszał, o które nigdy by nie podejrzewał swojego ukochanego tatę. Dowiedział się również o podejrzeniach swojej rodzicielki, ona dokładnie wiedziała kto popełnił to zabójstwo, wiedziała że nie był to żaden wypadek samochodowy, jak zarzekała się policja. Wiedziała, że to mafia. A syn? Słysząc to postanowił jedno: ‘zemszczę się, a ten kto uśmiercił mego ojca, zginie tak jak on’.

Nie wiem co mi wyszło, bo pisałam to na totalnym spontanie i nawet nie chce mi się czytać xd mam nadzieję, że tragedii nie ma. No cóż, historia się rozwija, ktoś ciekawy co będzie dalej? pisać? czy mam dać sobie spokój? piszcie w komentarzach co sądzicie, to dla mnie ważne. Dzięki mordki, luv ya!
xoxo, Gabi